Lessen uit de coronatijd – deel 2
Nu de scholen per 8 juni weer volledig opengaan, maken we bij Primo voorzichtig een eerste balans op. Welke lessen kunnen we trekken uit het afstandsonderwijs? Wat willen we behouden en waar zien we kansen als we kijken naar het ICT-onderwijs? Is het de zelfstandigheid van leerlingen of is er misschien een oplossing voor het lerarentekort? We vroegen het aan onze Primo-collega’s. Monique van der Helm, leerkracht van groep 6/7 op de Violier, vertelt over haar bevindingen.
Door de redactie
Ik was zelf nog helemaal niet zo bezig met het coronavirus. Ik had genoeg te doen op mijn werk. Maar toen kwam de persconferentie van Rutte en zaten we van de een op de andere dag thuis. Vanaf dat moment ben ik toch maar wat vaker naar het nieuws gaan kijken.
Eerst de ouders informeren
Die beginperiode overviel ons echt. Eigenlijk was niemand voorbereid en dat was enorm stressen. Mijn telefoon ontplofte! Er ontstonden allerlei appgroepen om met collega’s te overleggen omdat dat eigenlijk het enige middel was dat goed werkte. We zijn met z’n allen thuis de computer ingedoken om erachter te komen wat er allemaal mogelijk was om ouders en kinderen de komende tijd te helpen. Zo hebben we onszelf geschoold. Wat ik heel mooi vond is dat niemand te beroerd was om iets te doen. Iedereen wilde elkaar helpen en ging zelf op zoek naar wat hij of zij kon doen. We mogen echt trots zijn, want wat hebben we het snel voor elkaar gekregen!
Die eerste dagen was ons voornaamste doel ouders op de hoogte stellen en ervoor zorgen dat kinderen hun weekplanning kregen. Het eerste middel dat we gingen gebruiken om ouders te informeren was Parro, onze schoolapp. Die liep meteen helemaal vast. Mondjesmaat werd dat opgelost. We zijn alle ouders berichten gaan sturen met codes voor mail, Squla en Snappet. Voor de kinderen die thuis geen device hadden, regelden we Chromebooks, zodat ze ook aan de slag konden. Het was een enorme klus en niet alles verliep even vlekkeloos, maar het lukte.
Methodemakers schoten te hulp
Het voordeel was dat we op De Violier al vanaf groep 5 met Snappet werkten. Groep 5 gebruikte deze tot dan toe alleen voor rekenen. De hogere groepen gebruikten het ook al voor taal en spelling. Het voordeel van Snappet is dat kinderen thuis kunnen inloggen en, net als op school, op hun eigen niveau aan de lessen kunnen werken. Als leerkracht konden we thuis achter de schermen alle lessen klaarzetten en de vorderingen van de kinderen volgen.
De makers van Snappet zijn ook meteen gaan inspelen op het onderwijs op afstand. Ze hebben nieuwe functionaliteiten toegevoegd, zoals een voorleesfunctie voor dictees en de chatfunctie. Dat was heel handig, want daarmee konden de kinderen mij vragen stellen en ik kon er vanuit huis direct op reageren. En als ik zag dat een kind een vraag had overgeslagen of een bepaalde fout meerdere keren maakte, kon ik hem of haar meteen een berichtje sturen.
Methodemakers en uitgeverijen hebben echt hun best gedaan om het onderwijs te dienen. Dat was heel erg fijn en het bood ons de mogelijkheid om dingen uit te proberen. Eén collega is bijvoorbeeld een nieuwe muziekmethode ingedoken. Dan tipte ze mij: probeer het eens, zet eens een paar lessen klaar voor jou kinderen. Zelf ben ik aan de slag gegaan met Bomberbots, om kennis te maken met programmeren. Je bereikt er niet alle kinderen mee, maar er zijn altijd wel een paar kinderen die dat heel erg leuk vinden.
We hebben Squla ook gebruikt, dat is een programma dat we onder lestijd gratis mogen gebruiken. Heel Nederland ging dat die eerste week ook doen waardoor meteen alles vastliep. Dat heeft wel wat tijd nodig gehad. Voor de extra weekopdrachten was Junior Einstein heel waardevol. Verder hebben we de kinderen geleerd om online te bellen. We zijn begonnen met Google Hangouts, maar zijn al snel overgestapt op Google Meets omdat je dat met de hele klas tegelijk kunt doen.
We waren zo goed op weg
Op een gegeven moment zijn we begonnen met echt online lesgeven. Iedereen deed dat op zijn eigen manier. Als je net als mijn duo nog kleine kinderen thuis hebt, is het bijvoorbeeld niet zo makkelijk om live een les te geven. Zij heeft daarom instructiefilmpjes gemaakt. Ook een klus, want met een combinatiegroep zit je zo aan zes filmpjes per dag!
Ik heb geen kleine kinderen, dus ik kon wel live lessen geven. Dat was toch even wennen. De ene leerling heeft geen geluid, de ander geen beeld… Er is heel wat contact aan vooraf gegaan om iedereen online te krijgen. De kinderen moesten ook Gmail gebruiken, dat waren ze niet gewend. Maar het ging steeds beter. We waren echt blij met onze nieuwe skills en goed op weg. Mijn complimenten ook aan alle ouders, die zo goed hebben geholpen met het opstarten. En het mooie is dat de resultaten van onze leerlingen vooral vooruitgang laten zien. Het is eigenlijk een tegenvaller dat alles waar we zo hard aan hebben gewerkt nu weer weggevallen is.
Je merkt dat de kinderen een beetje de weg kwijtraakten toen ze weer in deeltijd naar school toe kwamen. Mijn kinderen uit groep 6 waren blij dat ze weer naar school mochten, terwijl de kinderen van groep 7 echt moesten wennen. Ze vonden het juist fijn om thuis hun eigen ritme te bepalen. De een werkte `s ochtends, de ander juist aan het einde van de dag. Ze hadden zelf de controle en dat missen ze nu.
De toekomst van afstandsonderwijs
Volgende week evalueren we met collega’s de afgelopen periode. Wat heeft het opgeleverd? Hoe kunnen we dat in de toekomst gebruiken? Wellicht kunnen we er het lerarentekort er een stukje mee opvangen? Als leerkrachten ziek zijn, moeten we vaak de kinderen over de klassen verdelen of naar huis sturen. Eerst hadden de kinderen dan geen onderwijs. Nu kunnen ze thuis of in een andere klas onder begeleiding van een andere leerkracht of onderwijsassistent verder werken. Ze weten precies hoe het werkt.
Ik vind wel dat we moeten bewaken dat de kinderen alleen maar achter schermen zitten. Dat kan en mag niet de bedoeling zijn. En hoewel het afstandsonderwijs ontzettend goed is verlopen, zou ik die koppies echt nooit willen missen. Wat ben ik blij dat ze er weer zijn!
Het team blijft online
Voor mij heeft de afgelopen periode vooral benadrukt wat een fijn team we hebben op De Violier. Het wij gevoel dat hier heerst, is alleen maar versterkt. Iedereen bood aan om te helpen. Ervaringen werden gedeeld. In het begin was iedereen zelfs zo enthousiast dat we werden overspoeld door berichten. Dat hebben we wel wat moeten terugdraaien. Inmiddels is iedereen wat meer tot rust gekomen.
Maar we nemen veel mee uit deze periode, de online vergaderingen in Teams bijvoorbeeld. We werken op school met veel parttimers en dan is het ideaal als je vanuit huis toch een vergadering kunt bijwonen. Bijscholen wordt online ook toegankelijker. Zo hebben we met een groot gedeelte van het team een webinar Close Reading kunnen volgen. Gewoon vanachter de computer. In september staat deel 2 op de agenda. We kijken ernaar uit!
